کدام روغن خوراکی برای مصرف بهتر است؟
به گزارش آرایش عروس، یکی از چالش برانگیزترین مباحث مواد غذایی مبحث روغن است و این پرسش برای همه مطرح است که کدام روغن برای مصرف بهتر است؟ البته این امر نه تنها در ایران بلکه در خیلی از کشورهای پیشرفته هم هنوز مورد بحث است.
به گزارش آرایش عروس به نقل از ایسنا، به نظر می آید در شرایط فعلی بهترین روغن مصرفی روغن زیتونی است که از مراکز معتبر تهیه کنیم؛ متاسفانه به صِرف محلی بودن تولیدکنندگان نمی توان از کیفیت روغن زیتون محلی مطمئن بود و از سویی برخی مارک های معروف خارجی موجود در بازار هم تقلبی هستند.
هم اکنون بهترین نوع روغن زیتون، روغن زیتون از نوع فرابکر است که باید کمتر از ۴۸ ساعت از زمان چینش میوه، با فشار سرد روغن گیری شده باشد که متاسفانه در خیلی از موارد این مساله رعایت نمی شود.
چنین روغنی اگر اصل باشد باید ته مزه تند و کمی گزش در پایان گلو ایجاد نماید و مزه و بویی مانند چمن، سیب یا میوه داشته باشد. البته روغن فرابکر در مقابل حرارت حساس تر است و معمولاً برای سرخ کردن در حرارت بالا و طولانی سفارش نمی گردد. حتی روغن زیتون های بکر یا معمولی و بوگیری شده هم تنها برای تفت دادن کوتاه مدت با شعله کم قابل استفاده هستند.
پس از نوع فرابکر، نوع بکر و معمولی وجود دارد. نوع دیگری از روغن زیتون هم وجود دارد که از تفاله های باقی مانده از سایر مراحل به دست می آید و "پومیس" نام دارد که بسیار بی کیفیت است اما، متاسفانه در موارد زیادی به جای روغن زیتون مرغوب به فروش می رسد.
روغن کنجد معمولا در ردیف دوم روغن های طبیعی موجود قرار می گیرد. نوع سنتی این روغن به روغن ارده مشهور است که به شیوه خاصی تهیه می شود اما امروزه مانند خیلی از روغن های دیگر، روغن کنجد هم در کارخانه ها به روش فشار سرد تولید می شود. این روغن به حرارت بالا حساس است و برای سرخ کردن طولانی مناسب نمی باشد.
در مورد روغن گیری دانه های روغنی باید به این نکته مهم توجه کرد که خیلی از دستگاههای روغن گیری کوچک که امروزه در فروشگاه ها و عطاری ها برای روغن گیری از کنجد، سیاه دانه و... استفاده می شود بر خلاف تبلیغاتی که در رابطه با آنها می شود به علت حرارت بالا در حین روغن گیری از کیفیت خوبی برخوردار نیستند.
انواع دیگری از روغن ها، روغن های حیوانی هستند. فرآورده ای که به روغن حیوانی یا روغن کرمانشاهی مشهور است، روغن حاصل از حرارت دادن کره حیوانی است. کره حیوانی از زدن سرشیر یا ماست به دست می آید. نکته مهم در رابطه با این روغن ها اینست که تنها افرادی که فعالیت بدنی نسبتا زیاد یا ورزش منظم دارند می توانند مقدار بیشتری از روغن مصرفی خویش را از این روغن تأمین کنند و برای افرادی با فعالیت معمول امروزی کمتر از یک سوم روغن مصرفی می تواند روغن حیوانی یا کره باشد.
درباره روغن دنبه و شحم گاو که از ذوب کردن دنبه گوسفند و چربی های احشایی و قلوه گاه به دست می آید هم فعالیت بدنی زیاد شرط است و با عنایت به کم تحرکی رایج در انسان امروزی قاعدتا نمی توان همان میزان استفاده از این روغن ها را که در قرن های قبل مرسوم بوده، سفارش کرد. همینطور سفارش شده افراد با سن بیشتر از ۴۵ سال مصرف این نوع روغن ها را کاهش داده و بخصوص شب ها غذای حاوی این روغن را مصرف نکنند.
بنابر اعلام دفتر ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، از طرفی حساسیت روغن های حیوانی و کره نسبت به حرارت بیشتر از روغن های گیاهی است و سریع تر می سوزد؛ ازاین رو استفاده از آنها به منظور سرخ کردن اصلا سفارش نمی گردد. نکته بسیار مهم در مورد روغن ها پرهیز از مصرف روغن های نباتی جامد است؛ هرچند که در ابتدای تولید آنها تبلیغات زیادی در باره فوایدشان شد اما مطالعات بسیاری عوارض مختلفی ناشی از مصرف این نوع روغن ها را نشان داده است.
منبع: aroosmakeup.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب