مجله مهر پای صحبت كسی كه زندگی برگشته است؛
روزی ۱۷ سرنگ تزریق می کردم
آرایش عروس: آرایش عروس: زندگی علیرضا کردبچه یک داستان طولانی از درد است. حتی تعریف کردن و شنیدنش هم دشوار است. در این گفتگو مختصرا درباره ی کسی صحبت کردیم که پس از 28 سال مصرف مواد ترک می کند.
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: وقتی از بچه های جمعیت «طلوع بی نشان ها» که در زمینه کاهش لطمه های اجتماعی فعالیت می کند و هزاران کارتن خواب را ترک داده، خواستم یک نمونه مناسب برای گفتگو معرفی کنند، فکر نمی کردم با چنین کسی آشنا شوم؛ علیرضا کردبچه، پس از ۲۸ سال مصرف مواد مخدر دستش را توی دست بچه های طلوع می گذارد و در عرض یکی دو سال تبدیل به آدمی جدید می شود. خودش می گوید «روزی ۱۷ تا آمپول تزریق می کردم، طوری که دیگر در رگ هایم جایی برای تزریق نمانده بود». امروز می خواهیم با علیرضا کردبچه صحبت کنیم؛ روایت یک کارتن خواب خوشبخت!
توزیع غذا، کلید آشنایی با بچه های مددکار
بچه ها من را از توی حیاط سرای حافظ به سمت دفتر نگهبانی و حراست راهنمایی می کنند. همان دفتری که در بدو ورود از جلوی آن رده شده بودم و برای نگهبان ش دست تکان داده بودم. وارد می شوم و سلام می کنم. می گویم بچه ها شما را معرفی کردند برای مصاحبه درباره ی بهبودیافته های طلوع. با ادب و احترام قبول می کند که حرف بزند. می گوید من اینقدر حرف و ماجرا دارم که باید کتاب زندگی ام را بنویسی. می گویم اگر عمری باشد شاید مستند… دوست دارم بدانم چطور با طلوع بی نشان ها آشنا شده. چطور از دل پاتوق های کارتن خوابی به اینجا رسیده. خودش تعریف می کند: والا وقتی ما توی پاتوق ها بودیم، همه اش اسم طلوع بی نشان ها بود. می گفتند یک جایی هست که برای شما کار می کنند، سرویس می دهند و حرف هایی می زدند که باورنکردنی بود. چندین بار بچه ها را دیدم که غذا آورده بودند و توزیع می کردند، ولی از دور تماشا می کردم و نزدیک نمی شدم. یک ترسی داشتم که هیچوقت نمی گذاشت نزدیک شوم. اینها گذشت تا این که چند نفر از دوستانم را دیدم و ترسم ریخت. دیدن آنها موجب شد به جمعیت طلوع نزدیک شوم. آنجا بود که با سرای امید آشنا شدم.
وقتی دوستان کارتن خوابم را دیدم، باور نمی کردم ترک کرده باشند
از آقای کردبچه می پرسم از دوستانت چه شنیدی که متقاعدت کرد به طلوع نزدیک شوی؟ جواب می دهد: این دوستانی که دیدم شان از بچه های زیر پلی و کارتن خواب بودند و مواد مصرف می کردند. قبلاً با هم توی یک پاتوق بودیم، ولی وقتی دیدم شان باور نمی کردم اینها همان آدم های سابق باشند. به کلی عوض شده بودند. مقایسه شان با آدم هایی که قبلاً بودند، برایم خیلی حیرت انگیز بود. چهره و استایل و تیپ و ظاهرشان به کلی فرق کرده بود. برای همین خیلی پرس و جو کردم تا طلوع را بشناسم و پیدا کنم. گفتند بچه های طلوع سه شنبه ها برای توزیع غذا می آیند ولی من عجله کردم و خودم زودتر از آمدن آنها آمدم پشت در طلوع. خیلی دوست داشتم پاک بشوم. آنجا با استقبال خوب از ما پذیرایی کردند. آمدیم داخل و همه جور احترام و سرویس و ادب دیدیم. همه چی آنجا رعایت می شد. خلاصه آغاز به ترک کردم و پس از مدتی هم برگه خدمت به من دادند و مسئول فیزیک شدم. پس از چهار پنج ماه به سرای مهر دادند که آنجا هم چند ماه خدمتگزار بودم. وقتی پاکی ام به یکسالگی رسید، عمواکبر جشنی برایم گرفت که کسی نگرفته بود. آنجا خیلی چیزها یاد گرفتم.
توی ده تا کلمه، شش هفت تا فحش داشتم!
آقای کردبچه یاد خاطرات قدیمی اش می افتد و می گوید: من شاید توی ده تا کلمه ای که حرف می زدم، شش هفت تا ناسزا بود. اینطور نبود که مثل الآن بنشینم و صحبت کنم. از قول خودم شاید نود درصد، ولی از قول مردم، می گویند هزار درصد تغییر کردی. آنهایی که من و گذشته من را دیده بودند، می دانند که من چقدر تغییر کردم. صحبت کردن بلد نبودم؛ همه اش فحش. خلاصه به ما یک چیزهایی یاد دادند و آمدم آنها را در سرای مهر تمرین کردم. کسانی را می دیدم که با یک کوله بار درد می آمدند، می رفتند توی اتاق عمواکبر و خوشحال برمی گشتند. من هم یک جورهایی از خوشی آنها خوشحال می شدم. چون به من هم کمک شده بود و از این که می دیدم دیگران هم دارند همین کمک را دریافت می کنند دلم شاد می شد. هر نفری که می رفت و می آمد آنقدر من را سفت و محکم می کرد که نگو. به خاطر همین دوست داشتم عمواکبر را ببینم.
عمواکبر محبت و کمک کردن را به من یاد داد
یک بار برنامه ای توی مرکز داشتیم و چندنفر به مرکز مراجعه نموده بودند. من توی لیوان کاغذی به اینها چایی دادم. عمواکبر وقتی آمد، من را قشنگ کشید کنار، خیلی با احترام گفت «اینجا دو دسته آدم میاد، یک دسته آدم میاد کمک کنه، یک دسته آدم میاد کمک بشه. اهتمام کن به اونایی که کمک می شه از بهترین وسایل، بهترین جنس و بهترین امکانات بهشون سرویس بدی. اونایی که می خوان بیان کمک کنن، نه این که مهم نیستن و اهمیت ندارن، مهم ان، ولی اهمیت بیشتر رو به کسانی بده که میان کمک بگیرن». محبت کردن و کمک کردن را من آن روز از عمواکبر یاد گرفتم؛ از رفتار و ادب اش. در طلوع بی نشان ها آنقدر بدی ما را با خوبی جواب دادند که ما دیگر کم آوردیم. کوشیدیم روی صحبت کردن و کلام مان کار نماییم. پس از یک مدتی من سکته مغزی و قلبی کردم. من را در بهترین بیمارستان ها بستری کردند، بهترین پذیرایی شد، بهترین شرایطی که اگر خانواده خودم بود اینطوری به من سرویس نمی دادند. پس از آن شروع کردم به رسیدگی به ظاهرم. دندان ها را کشیدم و دندان گذاشتم. به لباس و ظاهرم توجه کردم و خلاصه الآن که به سه سال پیشم نگاه می کنم، می بینم خیلی تغییر کردم. هرسال تغییر داشتم و الآن که به پارسالم نگاه می کنم، خیلی بهتر شدم.
دوچرخه دستم نمی دادند ولی حالا سوله های میلیاردی دست من است
او ادامه می دهد: قبلاً در همین سرای حافظ سرپرست تولیدی ماسک بودم و دو سه شیفت کار می کردیم. بچه های سرای فرشته ها و سرای مهر و سرای نور می آمدند کار می کردند و می رفتند. خیلی آنجا یاد گرفتم. همه هم مثل بچه و برادر کوچک خودم بودند و کنار هم خوب بودیم. بعد که ماسک تعطیل شد، آمدند این دفتر را در اختیار من گذاشتند. من الآن مسئول حراست اینجا هستم. شاید به جرأت بگویم چهار سال پیش کسی یک دوچرخه دست من نمی داد، ولی الآن کلید کل این کارخانه دست من است. غیر از این، الآن بیش از بیست تا ساک پر از لپتاپ و طلا و پول را در اختیار من گذاشته اند. امروز من به عمواکبر افتخار می کنم که در کنارش خیلی چیزها یاد گرفتم. اکبر رجبی مشهود به من وقار داد، به من اطمینان کرد. من هم اهتمام کردم تا الآن بتوانم به خوبی انجام وظیفه کنم. الآن از زندگی ام راضی ام. پس از چهار سال دخترم آمد و من را پیدا کرد. به زندگی ام وصل شدم و با آنها ارتباط دارم. پس از ۲۸ سال مصرف مواد مخدر، کمپ های اجباری، طرح ماده ۱۶، و هر جایی که گیر کردم و جواب نداد، اینجا طوری ما را در آغوش گرفتند که برادر خودم نگرفته بود. خیلی چیزها یاد گرفتم. اگر بخواهم بگویم به تصویرکشیدنی و با صحبت نمی گردد.
معتاد تابلویی است که هر بی سوادی می خواندش
می گویم اگر خود شما امروز بخواهید به یک کارتن خوابی که از همه چی و همه جا بریده پیشنهاد بدهید که بیاید اینجا و ترک کند، چه می گوئید؟ جواب می دهد: من نمی توانم این را با کلام به طرف بفهمانم، ولی کسی که گذشته من را دیده باشد، نیازی نیست که من حرف بزنم. معتاد تابلویی است که هر بی سوادی از دور می خواندش. کسی که گذشته من را دیده باشد و امروز من را ببیند، خودش می آید یقه من را می گیرد و التماس می کند که کجا رفتی و کجا خوب شدی و چیکار کردی؟ هرکس هم از من سوال کرده همینجا را معرفی کردم و راهنمایی شان کردم. امروز به جرأت می توانم بگویم باب الحوائج تمام معتادان، اکبر رجبی است. من توی پخش و توزیع غذا با بچه ها رفتم، با چراغ قوه می گردند کارتن خواب ها و بی خانمان ها را پیدا می کنند. چندین بار وقتی طرف برای سم زدایی می آمد، آنچنان بو می داد که من دور می شدم و عقب نشینی می کردم. ولی این بچه ها این معتادین را بغل می کردند و می بوسیدند. من هم از آنها مرام و معرفت را یاد گرفتم. امروز عمواکبر دارد آدم هایی مثل خودش می سازد که این راه را ادامه بدهند.
روزی ۱۷ سرنگ تزریق می کردم
تا الآن کمتر درباره ی شرایط خودش قبل از بهبودی حرفی زده. می ترسم خاطرات تلخی باشد که یادآوری اش اذیت اش کند، ولی می پرسم. علیرضا کردبچه، کسی که می گوید «معتاد تابلویی است که هر بی سوادی می تواند بخواندش»، درباره ی گذشته خودش حرف هایی می زند که تعجب می کنم. می گوید: من خوشبختانه سابقه زندان و دزدی و اینها ندارم، ولی جوری به عجز و عاجزی رسیدم که تعریف کردنی نیست. می خواهید بدانید حد اعتیاد من چقدر بود؟ من روزی ۱۷ تا آمپول تزریق می کردم. ۱۷ تا… بعضی وقت ها مواد هم داشتم، اما از خماری درد می کشیدم. چرا؟ به جهت اینکه دیگر رگ نداشتم که بزنم. و این بدترین عجز من بود که همه چی داشته باشی و نتوانی استفاده کنی. من تا آخر این راه رفتم، هیچی جواب نداد جز اکبر رجبی. با صمیمیت مثل برادر ما را در آغوش گرفت. الآن هم افتخار می کنم که کنار او هستم و دستش را می بوسم. نه من، کلیه بچه ها افتخار می کنند که کشورمان چنین مردی دارد. عمواکبر از خانواده بچه هایی که ترک می کنند حمایت می کند، به آنها کار می دهد، موقعیت و اعتبار می دهد. همه جوره رسیدگی می کند. شاید سه سال پیش کسی دوچرخه اش را دست من نمی داد، ولی الآن چهار پنج تا سوله با اجناس میلیاردی دست من است. فکر کنم همین نشان میدهد که من از کجا به کجا رسیدم.
حرف آخر خطاب به کارتن خواب ها؛ ناامید نشوید
سوال آخرم را می پرسم «به کارتن خواب هایی که به آخر خط رسیدند، چه می گوئید». جواب کوتاه است: ناامید نشوید. بیاید طلوع بی نشان ها. همین.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب